Wat doe je de kinderen aan? Zulke directe feedback hebben wij gelukkig niet gekregen toen wij onze reisplannen openbaarden. Maar wel opmerkingen en vragen die min of meer op hetzelfde neerkwamen. Sommigen vroegen zich af of het wel zo verstandig is om met kinderen van 4 en 2 drie maanden te gaan reizen. Terechte vragen die zij, en ook wij, ons gesteld hebben zijn; hoe zit het met de veiligheid?, gezondheidszorg bij ziekte, is het wel leuk voor de kids?, herinneren zij zich nog wel iets later?

Het leek mij leuk om een blog te schrijven rondom onze bevindingen over het reizen met de kinderen. Wellicht alleen interessant als je zelf kinderen hebt ;-)

Wat neem je mee?

Onze ervaring achteraf is dat we veel te veel meegenomen hebben! Zowel qua kleding als qua speelgoed. We hadden, werkelijk, een hele tas met speelgoed. Toch ook met het idee dat de kinderen vermaakt moeten worden. Aan het begin was ik daar ook wel meer mee bezig. Maar naarmate de reis vorderde merk je dat het speelgoed weinig gebruikt wordt. En dat de meiden zich ook in een bus best even zelf kunnen vermaken of met bijvoorbeeld woordspelletjes (rijmen), auto’s tellen of ‘ik zie ik zie wat jij niet ziet’. Daarnaast krijgen die 2 blonde koppies veel aandacht van andere reizigers dus dat is ook entertainment.

Ook hebben we minder kleding nodig: er wordt niet meer gegeten met slabbetjes, lange mouwen en rompers zijn niet gedragen (te warm) en luiers kopen we alleen nog in de kleinste verpakking (Anne is nagenoeg zindelijk geworden op reis). En dus… kleding en speelgoed hier en daar achtergelaten en aan opa en oma meegegeven na hun bezoek.

Nu reizen we met 2 grote backpacks en 2 kleine dagrugzakjes en de buggy. En zelfs nu hebben we nog overbodige spullen bij ons (o.a. 3 klamboes!). De buggy is wel echt nog nodig. Anne is weliswaar veel beter gaan lopen, maar het is al snel te ver voor een 2-jarige. En 15 kilo op je rug gaat ook wegen. Bij grotere afstanden zetten we de 2 meiden er ook gerust samen in. Anne op schoot bij Anouk. Hoef je zelf ook niet meer naar de sportschool ;-)

Is het wel leuk voor de kinderen?

Het antwoord op deze vraag is volmondig ja. We zien de kinderen elke dag genieten. Zwemmen is hierbij favoriet. Maar ook bij andere activiteiten zijn ze enthousiast. Ik vraag Anne ’s ochtends wel eens ‘ga je mee op pad?’. Antwoord is altijd volmondig ‘ja’ en dan rent ze naar haar schoenen. Je moet het natuurlijk wel een beetje leuk maken; bij wildparken in Afrika mochten ze bijvoorbeeld voorin de auto zitten en dan kijken wie het eerst iets kan ‘spotten’. Ik merkte dat Anouk eerst weinig interesse had maar na een paar keer als eerst iets gespot te hebben wordt het al snel leuk. Verder zoeken we natuurlijk ook regelmatig speeltuintjes op.

Wat leuk is om te zien is dat ze ook dingen leren. Anne was bij vertrek werkelijk bang voor van alles ‘honden, katten, auto’s , brommers, douchen’. Dat is allemaal over! Ze is nu zelfs echt een waterratje en gaat gewoon onder de douche. Anouk was ook niet watervrij maar springt inmiddels gewoon in het zwembad en heeft daar ook vandaag weer drie uur in gelegen. De eerste ‘zweminstructies’ zijn geweest, dus ze is klaar voor haar eerste zwemles ;-). Anouk heeft verder enkele Engelse woorden en zinnetjes geleerd die ze graag toepast. En misschien nog wel leuker om te zien is dat ze best ‘vrij’ geworden is. Zo vindt ze het leuk om de rekening te gaan vragen en stapt ze (weliswaar verlegen) ook op andere kinderen af om te vragen hoe ze heten of hoe oud ze zijn. Anne weet ook al het antwoord op de vraag ‘What’s your name?’. En beiden zijn helemaal thuis in de ‘high fives’ en ‘boks’.

Verder zijn de meiden ook erg close geworden. Ze spelen leuk samen en ik kijk nu naar 2 slapende meisjes die samen een eenpersoonsbed delen. Benieuwd of ze nog apart willen slapen in Nederland.
Vooraf vroegen we ons af in hoeverre ze familie en school zouden missen. Mijn conclusie is dat dit meevalt. Ze nemen de zaken voor wat ze zijn. Anouk heeft het af en toe over haar vriendjes van school. Ze vindt het erg leuk om berichtjes van hen te krijgen en we schrijven ook met de klas wat erg leuk is. Hopelijk voelt ze zich zo ook weer snel thuis in haar klas na terugkomst. Het bezoek van opa en oma was ook heel bijzonder. Daar genoten de kinderen erg van. En ook Skype en Whatsapp berichtjes zorgen dat vrienden familie nooit ver weg zijn.

Dan het eten: in Zuid-Afrika hebben we gewoon zelf gekookt. In Azië is het eten wat pittiger en daar houden de meiden niet van. Wat eten ze wel? ’s Ochtends en ‘s middags vaak gewoon brood en cornflakes of ei. ’s Avonds witte rijst, omelet, (Chinese) groenten, chapati, pannenkoek, pizza, friet en yoghurtje. En tussendoor fruit en soms een ijsje. Kortom, de meiden hoor je niet klagen. Ze vinden het nog steeds erg leuk om in een ‘restaurantje’ te eten.

Wat zijn de grootste verschillen t.o.v. eerdere reizen?

De grootste verschillen voor ons zijn het type landen waar we nu reizen: minder ‘spannende’ landen dan voorheen. We boeken nu vooruit waar we voorheen op de bonnefooi ergens naar toe gingen. Dit maakt het makkelijker maar ook minder flexibel. Daarnaast hebben we ook luxere accommodatie nu. We zoeken familiekamers (Azië) of appartementjes/huisjes (Zuid-Afrika) via bookingsites (booking.com, Homeaway, Agoda, Lekkeslaap, Priceline of Airbnb). Het heeft veel uitzoekwerk gekost voor vertrek. Tegelijkertijd is dat natuurlijk ook voorpret. Met name in Zuid-Afrika had ik echt hele gave accommodatie gevonden voor gemiddeld zo’n 60 euro per nacht.

Daarnaast reizen we een stuk comfortabeler en voelen we ons af en toe ook wel 'luxepaardjes'. Zo hebben we binnen Thailand maar liefst 5 keer gevlogen. En we nemen we over enkele dagen vanwege verwachte lange files (Chinees Nieuwjaar!) een taxi voor 350 km om 05.00 ’s ochtends. Dit zouden we enkele jaren terug nooit gedaan hebben.

Qua activiteiten die we ondernemen zijn er niet zo heel veel verschillen. We gaan nog steeds van alles bekijken. Wel minder fysieke zaken zoals lange wandelingen of meerdaagse ‘trekkings’. Ook is ons nachtelijk kroegbezoek zeer minimaal ;-).

Verder worden wij ook vaak anders benaderd dan toen we zonder kinderen reisden. Mensen vinden het vaak leuk en je krijgt soms voorrang of de kinderen krijgen iets lekkers. Anne is de ster van ons gezelschap. In Thailand en Maleisië zijn weg van zo’n kleine boeddha met blonde haartjes. Dit levert veel leuke aandacht op maar ook veel aanraken en soms zelfs (pogingen tot) optillen. Van die laatste 2 zaken is Anne niet gediend. Dat laat ze dan ook merken. ‘Mevrouw niet aan mij zitten!’ of gewoon gillen/huilen.

Onze conclusie is dat we enorm genieten van deze reis met onze kinderen en blij zijn dat we gegaan zijn. Misschien herinneren de kinderen het zich niet als ze groot zijn maar nu genieten zij, en ook wij, volop van deze ervaring.