St Lucia
Door: Marloes en Martin
Blijf op de hoogte en volg Martin
12 December 2015 | Zuid-Afrika, Saint Lucia Estuary
Hoi allemaal,
Vorig weekend kregen we het bericht dat Martin’s oma op 92 jarige leeftijd is overleden. We wisten dat ze ziek was en we haar waarschijnlijk niet meer zouden zien na onze reis. Toch was het verdrietig nieuws. We hebben veel aan haar gedacht en met de familie meegeleefd vanuit hier.
Sinds de vorige blog zitten we nu ruim 1000 kilometer noordelijker. We zijn daarbij door de voormalige “homelands” gereden, het gebied dat tijdens de apartheid aan de zwarte bevolking was toebedeeld. Dit gebied is ook nu nog duidelijk anders: het is veel meer traditioneel Afrikaans met veel mensen op de straat in de steden en er is nauwelijks grootschalige landbouw of industrie. Ook lopen er veel dieren langs de snelweg waardoor je continu moet oppassen voor overstekend wild tijdens het rijden (overigens lopen hier op alle snelwegen mensen langs de weg). We hoorden in ons B&B dat ook het onderwijs en andere voorzieningen duidelijk minder zijn dan in andere delen van Zuid Afrika. Ook mengen de bevolkingsgroepen – 20 jaar na de afschaffing van de apartheid de bevolkingsgroepen – nog nauwelijks.
Als toerist merk je daar niet zoveel van. We hebben dan ook weer veel dingen gedaan. In Addo zijn we nog een keer op safari gegaan. We hebben daar helaas geen leeuwen gezien, maar wel veel andere mooie dieren. Bij Uvongo Beach hadden we een appartement met zeezicht en zagen we de krabbetjes lopen over de rotsen. Ook zijn we naar Oribi Gorge gegaan, een soort mini versie van de Grand Canyon waar we over een spannende hangbrug hebben gelopen. Bij Durban hebben we een traditionele Zulu dans gezien en kennisgemaakt met een aantal rituelen. Zo gaat een man voordat hij een vrouw ten huwelijk vraagt langs bij een waarzegster. Ook betaalt hij 11 koeien voor haar. Mannen kunnen ook meerdere vrouwen trouwen, het record staat op 42 (!).
Hier in St. Lucia aan de noordoostkust is het tropisch: overdag ruim boven de 30 graden en een hoge luchtvochtigheid, ’s nachts is een ventilator noodzakelijk om te kunnen slapen. Er is hier door de grootste droogte in 30 jaar een gebrek aan water. Daardoor is er maar 2 uur per dag een uur water uit de kraan. We moeten wel een beetje wennen aan deze hitte. Gelukkig is hier genoeg moois te zien: nijlpaarden, krokodillen, wildebeesten, dikdiks, bushbucks, flamingo’s en veel andere bijzondere vogels zoals visarenden.
Met de kinderen gaat het goed. We merken zelf dat het steeds makkelijker wordt. In de eerste week waren we vaak nog op zoek naar een kinderstoel of kinderbestek. Maar nu eet Anne gewoon met een grote vork, zit ze – vaak op een kussen – op een grote stoel en slaapt ze op een groot matras.
Onze tijd in Zuid Afrika zit er alweer bijna op. We blijven nog een paar dagen in dit gebied voordat we naar het vliegveld van Johannesburg rijden en via Kenia naar Thailand vliegen. Ons volgende bericht is waarschijnlijk vanuit daar.
Veel liefs,
Marloes, Martin, Anouk en Anne
Vorig weekend kregen we het bericht dat Martin’s oma op 92 jarige leeftijd is overleden. We wisten dat ze ziek was en we haar waarschijnlijk niet meer zouden zien na onze reis. Toch was het verdrietig nieuws. We hebben veel aan haar gedacht en met de familie meegeleefd vanuit hier.
Sinds de vorige blog zitten we nu ruim 1000 kilometer noordelijker. We zijn daarbij door de voormalige “homelands” gereden, het gebied dat tijdens de apartheid aan de zwarte bevolking was toebedeeld. Dit gebied is ook nu nog duidelijk anders: het is veel meer traditioneel Afrikaans met veel mensen op de straat in de steden en er is nauwelijks grootschalige landbouw of industrie. Ook lopen er veel dieren langs de snelweg waardoor je continu moet oppassen voor overstekend wild tijdens het rijden (overigens lopen hier op alle snelwegen mensen langs de weg). We hoorden in ons B&B dat ook het onderwijs en andere voorzieningen duidelijk minder zijn dan in andere delen van Zuid Afrika. Ook mengen de bevolkingsgroepen – 20 jaar na de afschaffing van de apartheid de bevolkingsgroepen – nog nauwelijks.
Als toerist merk je daar niet zoveel van. We hebben dan ook weer veel dingen gedaan. In Addo zijn we nog een keer op safari gegaan. We hebben daar helaas geen leeuwen gezien, maar wel veel andere mooie dieren. Bij Uvongo Beach hadden we een appartement met zeezicht en zagen we de krabbetjes lopen over de rotsen. Ook zijn we naar Oribi Gorge gegaan, een soort mini versie van de Grand Canyon waar we over een spannende hangbrug hebben gelopen. Bij Durban hebben we een traditionele Zulu dans gezien en kennisgemaakt met een aantal rituelen. Zo gaat een man voordat hij een vrouw ten huwelijk vraagt langs bij een waarzegster. Ook betaalt hij 11 koeien voor haar. Mannen kunnen ook meerdere vrouwen trouwen, het record staat op 42 (!).
Hier in St. Lucia aan de noordoostkust is het tropisch: overdag ruim boven de 30 graden en een hoge luchtvochtigheid, ’s nachts is een ventilator noodzakelijk om te kunnen slapen. Er is hier door de grootste droogte in 30 jaar een gebrek aan water. Daardoor is er maar 2 uur per dag een uur water uit de kraan. We moeten wel een beetje wennen aan deze hitte. Gelukkig is hier genoeg moois te zien: nijlpaarden, krokodillen, wildebeesten, dikdiks, bushbucks, flamingo’s en veel andere bijzondere vogels zoals visarenden.
Met de kinderen gaat het goed. We merken zelf dat het steeds makkelijker wordt. In de eerste week waren we vaak nog op zoek naar een kinderstoel of kinderbestek. Maar nu eet Anne gewoon met een grote vork, zit ze – vaak op een kussen – op een grote stoel en slaapt ze op een groot matras.
Onze tijd in Zuid Afrika zit er alweer bijna op. We blijven nog een paar dagen in dit gebied voordat we naar het vliegveld van Johannesburg rijden en via Kenia naar Thailand vliegen. Ons volgende bericht is waarschijnlijk vanuit daar.
Veel liefs,
Marloes, Martin, Anouk en Anne
-
12 December 2015 - 20:04
Judith En Nanning:
Lieve mensenkinderen, wat zien jullie veel en wat gaat de tijd snel. Jullie kunnen nu al wennen aan de hitte van Thailand, met als fijn richtpunt, het bezoek van Ton en Grace. Er valt nu wel veel bij te praten na alle emoties. Sandra heeft zich uitstekend van haar taak gekweten als oudste kleinkind door een mooie toespraak te houden. Nanning paste op Lise en
Jelle buiten de zaal en meteen na het einde van plechtigheid stormde Lise naar binnen en samen met Ton heeft ze alle waxinelichtjes uitgeblazen. Een mooi besluit. We kijken uit Nasr jullie volgende verslag. Veel plezier met z'n vieren. -
12 December 2015 - 20:12
Mariska:
WAt ziet het er toch weer gaaf uit jullie avontuur.
Geniet nog even van het mooie Afrika!
En dan genieten van een totaal ander cultuur in thailand -
13 December 2015 - 13:50
Maike :
Gecondoleerd met het verlies van martins oma.
Wat een hoop gedaan in zuid Afrika, leuk om te zien. Als het zo doorgaat dragen de meiden zelf hun backpack in Maleisië denk ik. Veel plezier op het volgende continent! -
13 December 2015 - 17:14
Peter-Hellen:
Hallo Lieverds, wat een mooie belevenissen weer. We genieten op afstand mee. En vooral ook door het zien van de prachtige dieren die vrij rondlopen. Heel wat anders dan opgesloten zitten in de dierentuin.
De foto van Anouk met de Zulu mevrouw is goed gelukt, heel mooi. En Anne staat er als fotomodel ook goed op. Jullie hebben echt al heel wat kilometers afgelegd.
Het verhaal over de Zulu rituelen zie ik al helemaal voor me. Beetje handjeklap, en dan elf koeien betalen. Ha. Toch uniek dat die culturen nog in tact zijn gebleven.
Hier loopt alles op rolletjes. Klinkt misschien vreemd, maar we hebben alles goed onder controle. En zo vliegen ook hier de dagen voorbij.
Peter is vanochtend naar Engeland vertrokken, en ik pak allerlei draden op.
Dikke knuffels voor jullie allemaal xxx -
14 December 2015 - 09:48
Wouter:
Zie ik nou een beginnnend baardje Martin? Of is dat gewoon scheerluiheid? -
26 December 2015 - 12:22
Patricia:
Hallo lieverdjes,
Helaas loop ik iets achter met het lezen van de verslagen. Daarentegen hoef ik nu niet te wachten wanneer er weer een verslag geplaatst wordt. :-)
Martin, gecondoleerd met het verlies van je oma.
Verder geniet ik met volle teugen van jullie verhalen en foto's.
Marloes, ik sprak Anne afgelopen week. Ik ga heel hard duimen dat jij het wordt! :-)
Ik ben trouwens ook wel benieuwd of dat baardje scheerluiheid is/was. Hihihi
Liefs,
Patricia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
